بینهایت عاشق شب بیداری‌ام. اون قانون شکنی و از بین بردن اون تکرارِ ملال آور شب خوابیدن و صبح بیدار شدن بهم انرژی میده. وقتی شب تا صبح بیدار میمونم حس میکنم بیشتر عمر کردم یا مثلا خیلی کارها که توی روز موقع انجام دادنشون محدودیت زمانی دارم یا مدام برام مزاحمت ایجاد میشه، توی شب خیلی عالی و مداوم پیش میرن. مهمونی‌های شب زنده داری و... رو هم خیلی تجربه نکردم ولی بنظرم دلنشین ان. ولی از اون ها دلنشین تر کتاب خوندن یا وقت گذروندن با یه دوست تا خود صبحه. وقتی که نه لازمه کتاب خوندنت رو برای نهار خوردن یا جواب دادن تلفن قطع کنی، و نه صدایی مزاحمت میشه. خواب بودن بقیه و این حس که الان فقط من توی خونه بیدارم یه تنهایی شیرینی داره که حتی اگه برای امتحان هم بیدار مونده باشم دوستش دارم. خیلی از خاطرات خنده دار و شادم رو از همین شب بیداری با دوست‌هام دارم. خصوصا نزدیکای ۵ و ۶ صبح که دیگه رسما مغز آدم طرز فکر و تصمیم گیریش عوض میشه و اوج طنز پردازی و شوخی ها به ذهنش میرسه. توی اون ساعت خندیدن با جسم و چشم خسته و مغز متفاوت رو دوست دارم.
بیدار موندن و کتاب خوندن و تموم کردن یه کتاب نزدیک طلوع صبح و خوابیدن درحالی که روحت توی ماجراهای کتاب غرق شده هم بینهایت لذت بخشه. اون حالتی که مغز آدم بیداره و جسمش خوابه و دائما توی خواب داری با یه چیزی سر و کله میزنی انگار. با وجود خسته کننده بودنش دوسش دارم.
وقتایی که بعد از بیدار بودن تا صبح هم مجبور میشم برم بیرون و نور آفتاب چشمم رو میزنه و خستگی روحی و جسمی روز گذشته توی بدنم هست و مردم رو میبینم که تازه یه روز دیگه رو شروع کردن و انگار دیشب که خوابیدن از من کمتر عمر کردن، تمام این حس ها رو دوست دارم.
تنها بدیش اینه که توی همون شب و اوج تنهایی آدم، یه سری ترس‌های آدم از آینده و یه سری غم از گذشته بدون اینکه بفهمه سراغش میان و بدجور گیرش میندازن. اما همین حس و حال ها رو هم حتی دوست دارم چون یه چیزایی برای آدم توی اون تاریکی روشن میشن که توی روشنایی روز هیچوقت متوجه اونا نمیشه.
اگر امنیت کافی وجود داشت یا یکی از اعضای خانواده‌ام یا کلا یه آدم مطمئن توی زندگیم وجود داشت که به اندازه من اینقدر عاشق شب بیداری بود، قسم میخورم یکی از همین شبا یهو پامشیدم باهاش میرفتم خارج شهر و توی یه رودخونه‌ای چیزی شنا میکردم مثلا:)) یا چادر میزدم و توی طبیعت شب زنده‌داری میکردم:)
پ.ن: بینهایت دلم گرفته این روز ها. هیچ وقت فکر نمیکردم تا این حد تنها باشم:)
